طراحی مکانیزمی برای برنامه ریزی استراتژیک صادرات با تمرکز بر آمایش سرزمین

امروزه نیاز به استراتژی امری حیاتی است . دولت ها با شرایط سختی رو به رو هستند که در آن رقابت روز به روز شدیدتر می شود، عدم وجود فرصت های رشد، بازار سرمایه ناامید کننده نمونه هایی از این شرایط می باشند. آن ها همچنین نیازمند سرمایه گذاری شفافی روی صادرات اقلامی می باشند که بازگشت سرمایه آنها چشم گیر باشد. در این دیدگاه توجه به نقش عوامل و عناصر انسانی و جمعیتی از یک سو و بهره جویی از تمامی اجزای نظام های اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی از دگر سوی امری ضروری است. یک کشور در صادرات خود در مقایسه با رقبا باید تصمیم بگیرید که چه کالاها و خدماتی را ارائه دهد که در کنار استفاده از توانمندی های سرزمینی پورتفلوی خدمات و کالای خود را افزایش دهد. اما در مواجهه با این حقایق، فقدان تفکر استراتژیک مناسب به نظر می رسد دستیابی به توسعه پتانسیل های یک کشور را غیر ممکن سازد. در اغلب کشورها ارکان و پتانسیل های ملی نشاخته نشده و برنامه ریزی های صادرات آنها بدون توجه به توانمندی های و ظرفیت های منطقه ای صورت می گیرد و جایگاه خالی آمایش سرزمین در آن احساس می شود. از این رو در این پایان نامه در طی مکانیزمی با شناسایی شاخص های موثر در اهمیت استراتژیک یک کالا یا خدمت و همچنین شاخص های موثر در توانمندی و پتانسیل های هر منطقه از کشور در تولید وارائه کالاها و خدمات، اقلامی که صادرات آن بر اساس این دو شاخص مقرون به صرفه است، اولویت بندی می شوند و با استفاده از مدل تشریح شده، مقدار صادرات آنها از هر منطقه در کشور به کشورهای متقاضی با تابع هدف حداکثر سازی سود حاصل می شود و قیمت فروش نیز با توجه به قیمت رقبا و تقاضا در هر کشور مشخص می شود.